“Slide guitar, blood harmony, and heart-on-your sleeve songwriting…”

In 2015, tijdens de derde editie van het internationale Country Festival in Sint-Truiden, maakten we voor het eerst kennis met The Bros. Landreth, sinds hun oprichting in 2013, een alternatieve country/folk band uit Winnipeg, Manitoba in Wes-Canada. Het festival vond plaats op de abdijsite in het centrum, waar we hen toen ook konden interviewen . De broers Joey (frontman, songwriter, gitaar, zang) en Dave Landreth (bas, zang) deden er die vrijdag hun ding op de Whiskey Stage. Andere namen dat weekend waren Danny & the Champions of the World (UK), The Deslondes (US) en Danny George Wilson (UK).

Over de Bros. Landreth stond toen de volgende info op de uitgedeelde flyers: “Deze Canadese rootsrockers houden van het bluesy gejammer van elektrische gitaren, de deining van een B3 orgel en de geharmoniseerde zwijm van meerstemmigheid. Bij de eerste luisterbeurt bestempel je het al Americana, maar na dieper te graven hoor je waarom deze broers verschillen van hun collega's. Ze zijn dan ook niet opgegroeid in het Amerikaanse zuiden, maar in de geïsoleerde prairie van het Canadese Winnipeg, Manitoba. De muziek zit de broers in hun bloed. Lang voor ze zelf optraden, vielen ze als baby’s in slaap in clubs, waar hun moeder met ze naar toe trok, waar hun vader (Wally Landreth) optrad…”. Als ze ouder werden, luisterden ze op de radio naar Bonnie Raitt, Ry Cooder en Little Feat, want zij kregen allemaal veel zendtijd, maar John Hiatt en Lyle Lovett waren hun favorieten.  Jaren later (in 2012), nadat Joey en David hun optredens als sideman hadden opgegeven om hun eigen groep te vormen met drummer Ryan Voth en pianist Alex Campbell, begonnen ze als The Bros. Landreth. Ariel Posen is later bij de band gekomen als tweede gitarist.

The Bros. Landreth debuteerden in 2013 met ‘Let It Lie’. De liedjes, die Joey en David thuis hadden geschreven, werden opgenomen in het zuiden van Manitoba, tijdens een van de koudste winters. De opnames gebeurden in samenwerking met producer Murray Pulver. ‘Let It Lie’ werd in eigen beheer uitgebracht in 2013 en in 2015 opnieuw (wereldwijd) bij Slate Creek Records. In 2014, tijdens de Canadian Folk Music Awards won de band de prijs voor “New/Emerging Artist of the Year” en, werd het album genomineerd voor ”Contemporary Album of the Year”. Het debuutalbum won in 2015 ook de Juno Award voor “Roots & Traditional Album of the Year”. Pas jaren later, in 2019 -nadat de broers zich terug “vonden” en na wat solo werk van Joey- verscheen hun tweede studio album, ‘’87’. De mooie tekening op het album werd verzorgd door de vrouw van David, Roberta Hansen Landreth, een kunstenares en ontwerpster die de Juno Award “Recording Package of the Year” won in 2015 voor haar ontwerp op Steve Bell’s album ‘Pilgrimage’. Op iTunes vind je hun ‘’87’ album onder het genre Americana, op Google als Rock en de band beschrijft zichzelf als Alt-Country en Roots (Rock), wat ik zelf ook al eerder deed…

Op zich wat ge-larie over “hokjes”, want op het nieuwe album van de Bros. gaat het om méér en songwriting is er een belangrijke van. ‘Come Morning’ is al het derde “volledige” album van Joey en Dave Landreth en is genomineerd voor een Juno Award. Het verscheen vorig jaar bij Birthday Cake Records, zo’n 10 jaar na hun debuut ‘Let It Lie’. Jarenlang begonnen de Bros. elk album op dezelfde manier: door een band samen te stellen en samen te spelen in de studio, waarbij hun liveoptredens de basis vormden van elk nummer. Met ‘Come Morning’ was het anders. Beiden werden, vanwege de beperkingen van Covid, gedwongen om de cirkel klein te houden. Ze werkten vaak bijna in afzondering samen, maakten lange uren en namen op in lagen. Er werd vaak gesampled, opnieuw gesampled en verwerkt tot iets nieuws. Joey gaf prioriteit aan ingehouden texturen boven vurig fretwerk, waarbij hij zijn grote solo's bewaarde voor sleutelmomenten. Hij legde evenveel nadruk op keyboards en versterkte de opnames met Hammondorgel en analoge synth. ‘Come Morning’ werd een vervoerend album, voor het hart, het hoofd en de koptelefoon. Niet alleen de songs, maar ook de geluiden vertelden een verhaal. De kern van het album zijn de Landreths zelf: twee broers die geboren zijn om samen te werken en liedjes zingen over harde waarheden en een nieuw begin, nadat ze weer bij elkaar zijn gebracht in een tijd van ongekend isolement.

Op de sfeervolle rustige opener “Stay” zoeken de twee broers -die allebei kort voor de opnames voor het eerst vader werden- een balans tussen de verplichtingen van een muzikant die vaak onderweg is en de prioriteiten van een familieman thuis. “Drive All Night” past hier goed bij. Het begint met de geluiden van desoriëntatie in de vroege uurtjes door rijden door het donker, voordat de 8-track-speler begint en de speler in de auto vaart geeft. Op “After the Rain”, één van de twee nummers die ze samen met Jonathan Singleton schreven, klampen ze zich optimistisch vast aan de dingen die door de donkerste tijden schijnen, terwijl ze op "You Don't Know Me" met veel zelfmedelijden pijnlijk rouwen om het verlies van een vriendschap. Het is een nummer met spaarzame percussie, een zacht orgel en schitterend pedal steel werk van gastmuzikant Joe Pisapia. Met "Courduroy" en "Come Morning" -twee nummers over opgelopen emotionele schade en zich afvragend wat te doen om te herstellen wat stuk gegaan is- kijken Joey en Dave elkaar in de ogen en blikken ze terug naar de bruggen die ze zelf moesten herstellen. Het overkoepelende thema hier is “hoop". Veel van de nummers gaan over moeilijke dingen, zoals het verwerken van emotionele trauma's en het vinden van kracht bij de andere. “Shame” is een zachte akoestische ballade, met wat klinkt als dobro en een intrigerende melodie. De vocale timbres komen hier mooi tot hun recht en een mooie twangy gitaarsolo doet de rest. “Don't Feel Like Crying” is een countryachtige song. Leith Ross zingt hier mee en zorgt mede voor het contrast tussen de stemmen, wat een vitaal onderdeel van het nummer is. Voor de afsluiter is er eerst nog de titelsong. Het begint pastoraal, als een hymne. Alleen al de wetenschap wat er nog gaat komen, terwijl het nooit helemaal komt, draagt vreemd genoeg bij aan het plezier. “Back to Thee”, een ballade om mee af te sluiten, slaat de brug tussen Americana en zoete soul. Een zachte geborstelde drum shuffle leidt een langzame dans aan het einde van de avond. Het maakt de cirkel rond. ‘Come Morning’ is een wedergeboorte van wat ‘'87’ zou zijn. Op het album zijn er verder nog gastoptredens van drummers Aaron Sterling en Daniel Roy.

“Excellent guitar work, great vocals and uncomplicated songwriting, that's how you can resume ‘Come Morning’, The Bros. Landreth’s next redeeming step…” (ESC, Rootstime.be)

Eric Schuurmans

‘COME MORNING’: track list: 01. Stay – 02. What in the World – 03. Drive All Night – 04. Shame – 05. You Don't Know Me – 06. After the Rain – 07. Don't Feel Like Crying, feat. Leith Ross – 08. Courduroy – 09. Come Morning – 10. Back to Thee |  Music/Lyrics: Joey & David Landreth, w/ Jonathan Singleton (2,6) & Roman Clarke (9)  | Producer: Joey Landreth and Murray Pulver | Credits: Joey Landreth: vocs, guitar, keys, synth / David Landreth: vocs, bass & Guests: Leith Ross: guitar, b-vocs (7) / Aaron Sterling, Daniel Roy & Paul Yee: drums & Joe Pisapia: pedal, steel (5)

Discography THE BROS. LANDRETH: 3-Come Morning [2022] | Peace Train/Into White [12/2020] | North Americana Sessions (ep,3#) [08/2020] | Something New, Something Blue: Goodbye/When I 2-Call Your Name (Vince Gill), w/Mariel Buckley [03/2020] | ‘87 [09/2019] | Undercover Bros. (ep,6#) [2017] | 1-Let It Lie [2015/CA:2013] || JOE LANDRETH: Hindsight [2019] | Whiskey [2017] |